Hoe geven we de leefomgeving van mensen een toekomstbestendige fysieke vorm; als ruimte waarin ze hun weg kunnen vinden, zich kunnen ontplooien, zichzelf herkennen en thuis voelen? Vanuit die onderzoekende houding werk ik als landschapsarchitect aan ruimtelijke ontwerpopgaven. Van strategische visie tot en met het ruimtelijk detail. Daarnaast neemt onderzoek en advies een steeds belangrijker plaats in. Ik ben ervaren in complexe projecten. Teamwerk, aandacht voor strategie en proces zijn mij op het lijf geschreven.

Thumbnail Image 1

ruimte van stad, dorp en landschap

Mijn werkgebied is de buitenruimte. Daaronder versta ik het verstedelijkt landschap in de breedste zin van het woord. Van binnensteden tot en met het cultuurlandschap waar de stad op afstand is. Van klein- tot grootschalig.

Mijn focus ligt daarbij op de relatie tussen stad en landschap, tussen de grote lijnen en het detail; altijd gefascineerd door de momenten waarop ze samenkomen.

Het belang van de buitenruimte als publiek domein gaat mij aan het hart; in mijn werk heeft het samenspel tussen openbaar en privé dan ook altijd de aandacht.

Thumbnail Image 1

ontwerpen met een lange adem

Processen van stedelijke vernieuwing vergen tijd en zijn gebaat bij continuïteit. Met Verhees voor Landschap draag ik bij aan het bepalen van een ontwikkelingsrichting, maar ook aan het bijsturen of verfijnen van een eerder uitgezette koers. Of het nu gaat om een korte of langdurige betrokkenheid.

Ontwerpen is het schetsen van toekomstbeelden rondom een helder leitmotief dat anderen inspireert en uitdaagt tot bijdragen. Zodat ideeën gericht kunnen groeien. Tot visies die lang meegaan. Tot plannen die begrepen worden door gebruikers, opdrachtgevers, ambtenaren en aannemers. Tot plekken die zich duurzaam kunnen ontwikkelen.

Thumbnail Image 1

ruimte, tijd en mensen

Elk project begint met onderzoek naar het samenspel tussen de landschappelijke onderlegger, de stedelijke morfologie, de architectuur en de inrichting-op-maaiveld. Én de cultuur van het ruimtegebruik. Zo leren we een gebied kennen en begrijpen we eerdere transformaties (vaak gedeeltelijk gerealiseerde plannen van meer of minder illustere voorgangers). Het gaat over eeuwenoud erfgoed én recente erfenissen.

Onmisbaar daarbij: de dagelijkse gebruikers voor wie hun omgeving zo vertrouwd is dat ze het bijzondere ervan vaak niet meer zien. Altijd is er sprake van een wederzijds leren. Bewoners gaan met andere ogen kijken; zij leren ons over wat er leeft ter plekke.

logo